"5.4 Wanneer stopt het dossierhouderschap?
• Het dossierhouderschap stopt als de cliënt geen Wlz-zorg in natura meer wil.
• Indien een cliënt wordt overgeplaatst van zorgaanbieder A naar zorgaanbieder B, dan stopt het dossierhouderschap bij zorgaanbieder A. Zorgaanbieder B wordt dossierhouder.

NB. Het dossierhouderschap stopt niet voor de voorkeursaanbieder in het geval van transferzorg." (Voorschrift Zorgtoewijzing Wlz, Uniforme uitvoering in 2015 @ http://www.zorgkantoor-zorgenzekerheid.nl/index.cfm?act=file... )



--------------------------------------------------
Note added at 2 hrs (2016-01-21 16:54:22 GMT)
--------------------------------------------------

from same src as previous ref:

"5.3 Dossierhouderschap en MPT
Bij een MPT bestaat de zorg uit losse functies die door de verschillende aanbieders kunnen worden ingevuld. Bij levering van een MPT door één zorgaanbieder is die zorgaanbieder dossierhouder voor de cliënt. **Bij levering van een MPT door meerdere zorgaanbieders spreekt men niet van dossierhouderschap.** Iedere aanbieder is verantwoordelijk om het overzicht te hebben van de gehele zorg van een cliënt, dus ook van de zorg die door eventuele andere zorgaanbieders tegelijkertijd wordt geleverd. De aanbieders stemmen met de cliënt en onderling af wie als eerste aanspreekpunt fungeert. De afspraak wordt vastgelegd in het zorgplan waar de klant voor tekent.

[…]

5.5 Verandering van dossierhouder
Wanneer de cliënt, terwijl hij al overbruggingszorg ontvangt, wil wijzigen van dossierhouder dan is dit mogelijk. Overbruggingszorg wordt in de meeste gevallen gecontinueerd en daarom is het onwenselijk dat er diverse berichten heen en weer worden gestuurd om in feite dezelfde situatie te creëren van overbruggingszorg.
Taak van de nieuwe dossierhouder is te allen tijde om contact op te nemen met de cliënt en te vragen of de bestaande overbruggingszorg naar wens is en zo niet, deze vanuit de verantwoordelijkheid van de nieuwe dossierhouder aan te passen. De overbruggingszorg zal dus niet worden ingetrokken."

This issue of Medical Economics highlights the ongoing debate about ownership of medical records in the digital age.
(...)
It might surprise many patients—and even some physicians—to learn that although most states grant patients access to some or all of their medical records, only one state (New Hampshire) has a law declaring that the medical record is the property of the patient. In fact, according to the Robert Wood Johnson Foundation (bit.ly/med-record-ownership), 21 states have passed legislation specifically granting ownership of the medical record to entities other than the patient.
(...)
Perhaps the focus should shift from talking about ownership of the data to determining access and control. Even in states where it is established that the creator of the record “owns” the data, as physicians we have a legal and ethical obligation to protect our patients from harm. This means that we share the responsibility for maintaining the integrity of the patient information with data backups and protection from malicious hackers, authorizing and restricting access to the record (such as a child who has not yet reached the age of 18), and guaranteeing that error correction is transparent and trackable.
(...)
The legal responsibility for stewardship of the medical record still lies with the physicians and creators of the reports, but control of the access to this personal data is a patient’s ethical right.
http://medicaleconomics.modernmedicine.com/medical-economics...

For an entirely different interpretation of 'dossierhouderschap' see also https://www.zorgkennis.net/downloads/kennisbank/F4C-kennisba...


--------------------------------------------------
Note added at 1 day3 hrs (2016-01-22 17:59:49 GMT)
--------------------------------------------------

For future reference, here's some information from the second link to illustrate that this term can also have a much wider meaning (even though probably not in this specific case):

Welke taken heeft de dossierhouder?
- De dossierhouder communiceert zowel met de cliënt als met het zorgkantoor over
de levering van de zorg.
- De dossierhouder neemt contact op met de oude/vorige zorgaanbieder voor overdracht van de cliënt met zijn dossier.
- De dossierhouder bewaakt de urgentie van de situatie van de cliënt en onderneemt actie waar nodig.
- Indien de cliënt met een verblijfsindicatie (nog) niet in zorg genomen kan worden bij de dossierhouder, zorgt deze voor overbruggingszorg, eventueel door een andere zorgaanbieder te leveren.
- In het geval van overbruggingszorg heeft de dossierhouder regelmatig contact met de cliënt én met de leverende zorgaanbieder.
- Tijdens de periode van overbruggingszorg zoekt de dossierhouder samen met de cliënt en het zorgkantoor naar een passend alternatief.

Wat zijn de bevoegdheden van de dossierhouder?
- Indien de vertaling van ZZPPzorg, uitgedrukt in functies/klassen onvoldoende is om de cliënt de juiste zorg te bieden, heeft de dossierhouder de bevoegdheid om bij het zorgkantoor een gewijzigde zorgtoewijzing aan te vragen.
- De dossierhouder heeft zicht op zorg. De termijn waarbinnen dit geldt:
o bij overbruggingszorg die valt binnen het indicatiebesluit: geen termijn voor zicht op zorg.
o Indien bij overbruggingszorg extra zorginzet toegewezen moet worden, is de termijn waarbinnen zicht op zorg moet zijn, gelijk aan de maximale termijn voor die overbruggingszorg (3 maanden met een mogelijke verlenging van maximaal 3 maanden).

Wat zijn de verantwoordelijkheden van de dossierhouder?
- De dossierhouder is verantwoordelijk voor tijdige inzet van noodzakelijke en passende zorg.
- De dossierhouder is verantwoordelijk voor het aanvragen van regelzorg; regelzorg kan deel uitmaken van de noodzakelijke overbruggingsperiode.
- De aanvraag voor overbruggingszorg dient binnen 5 werkdagen vanaf de datum
toewijzing zorg AWBZ van de nieuwe zorgtoewijzing te worden aangevraagd.
- Verlenging van de overbruggingszorg voor een tweede termijn dient 2 maanden na de start van de eerste periode van overbruggingszorg te worden aangevraagd.
- 4 tot 6 weken voor het einde van de tweede termijn van overbruggingszorg dient de dossierhouder de klant te informeren en in gezamenlijk overleg met cliënt en zorgkantoor te zoeken naar passende zorg.
https://www.zorgkennis.net/downloads/kennisbank/F4C-kennisba...

TOEGANG:

Toegang tot medisch dossier

In de praktijk zijn vele medische dossiers geheel of gedeeltelijk elektronisch vastgelegd, al dan niet in combinatie met een papieren dossier.
Deze lokale dossiers worden elektronische medische dossiers genoemd.
Bij een elektronisch patiëntendossier (EPD) gaat het om een stelsel van elektronische deeldossiers over één patiënt die door zorgverleners zo nodig op afstand kunnen worden geraadpleegd. Een dergelijk stelsel zou betrekking moeten hebben op de gehele zorgketen en in theorie alle deeldossiers over één patiënt moeten omvatten. Het EPD is met andere woorden de verzameling van de lokaal opgeslagen elektronische medische dossiers.
Een EPD bevat dus gegevens van de huisarts, het ziekenhuis in het algemeen, de specialist, de apotheek, de paramedici, enzovoort.

1. Functionele eenheid

Niet iedereen heeft echter toegang tot het (elektronisch) dossier van een patiënt (EPD). De toegang is beperkt tot de "direct bij de behandeling betrokkenen". Degenen die rechtstreeks bij de uitvoering van de behandelingsovereenkomst zijn betrokken en diegene die optreedt als de vervanger van de behandelaar, hebben geen expliciete toestemming van de patiënt nodig om de voor hun taakuitoefening noodzakelijke informatie over de patiënt te ontvangen. Deze groep van direct betrokkenen wordt aangeduid met de term ‘functionele eenheid’.
Onder ‘rechtstreeks bij de behandeling betrokken’ kan gedacht worden aan een verpleegkundige of een collega-vakgenoot die door de hulpverlener wordt geraadpleegd met het oog op de behandeling van de patiënt. In de gedragsregels van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering van de Geneeskunst (www.knmg.nl) is neergelegd wat moet worden verstaan onder ‘functionele eenheid’.

Verdere details in document.

Verstrekken van medische gegevens aan andere instanties

De patiënt heeft er recht op dat alles wat u als hulpverlener over hem weet, geheim wordt gehouden voor anderen. Met inachtneming van de normen die voortvloeien uit het medisch beroepsgeheim kunt u in sommige gevallen wel medische gegevens aan derden verstrekken. Hieronder volgt een aantal voorbeelden.

2. Zorgverzekeraars

In zijn algemeenheid geldt dat hulpverleners gegevens over de behandeling van patiënten aan zorgverzekeraars mogen verstrekken voor zover dat noodzakelijk is voor de uitvoering van de verzekeringsovereenkomst. Hiermee blijft het medisch beroepsgeheim voldoende verzekerd en wordt niet noodzakelijke verspreiding van individuele patiëntgegevens voorkomen. Op 24 februari 2004 hebben het CBP en het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, in het kader van het overleg over de Diagnose behandeling combinatie (DBC), gezamenlijk een brief aan de belanghebbende partijen gestuurd. In deze brief (Werkwijze omtrent privacyaspecten bij de invoering van DBC-systematiek vastgesteld) is onder meer het “noodzakelijkheidsvereiste” (doel van de verstrekking, aard en omvang van de gegevens) nader uitgewerkt.

Verdere details in document.

3. Administratiekantoren, incassobureaus en factoringbedrijven

Hulpverleners verzorgen niet altijd zelf het opstellen en innen van de rekeningen voor hun patiënten. Ze maken gebruik van administratiekantoren, incassobureaus of factoringbedrijven. Voor het kunnen opstellen van gespecificeerde rekeningen hebben deze instanties medische gegevens nodig.

Verdere details in document.

4. Politie en Openbaar Ministerie (OM)

Het beroepsgeheim houdt in dat persoonsgegevens van de patiënt in beginsel niet gedeeld mogen worden met de politie of het OM. In geval van een overmachtsituatie kan dat soms anders zijn. U kunt dan oordelen dat een conflict van plichten u noodzaakt een deel van de gegevens waarop het geheim rust met een derde te delen. Het initiatief zal in voorkomende gevallen steeds bij u als de hulpverlener liggen. Het delen van het geheim is gericht op het afwenden van een direct gevaar of ernstig nadeel voor de betrokken patiënt of een ander dan de patiënt en niet op een opsporingsbelang van politie of OM, hoewel dat laatste er natuurlijk mee gediend kan zijn.

Verdere details in document.

5. Verschillende instanties in het kader van bemoeizorg.

Om maatschappelijke problemen aan te pakken, kan samenwerking tussen organisaties noodzakelijk zijn. Zo kan het nodig zijn dat de GGD informatie deelt met instanties als thuiszorg, maatschappelijk werk, GGZ, gemeenten, politie en woningbouwverenigingen, om bepaalde basisbehoeften of hulp- en zorgverlening binnen het bereik van mensen te brengen. Het medisch beroepsgeheim zal het meestal niet mogelijk maken om een medisch dossier beschikbaar te stellen aan de andere partijen binnen het samenwerkingsverband. Echter in bepaalde gevallen kan het beroepsgeheim doorbroken worden.

Verdere details in document.

http://tinyurl.com/z7zkylx

Privacy en het landelijk Elektronisch Patiënten Dossier (EPD)
Een onderzoek naar het Landelijk EPD op basis van een juridisch raamwerk van de Wet Geneeskundige Behandelingsovereenkomst(beroepsgeheim), de Wet Bescherming Persoonsgegevens en de NEN 7510.

Aansprakelijkheid
De wijze van het voeren van het dossier, alsook het vernietigen van gegevens ervan, is primair de verantwoordelijkheid van de zorgverlener. Binnen zorginstellingen zijn zorgverleners ofwel zelfstandig opererend dan wel in loondienst van de zorgaanbieder.
De constructie is van belang als het gaat om de eventuele gedeelde verantwoordelijkheid van het dossier.

- Als de zorgverlener zelfstandig werkend is binnen de instelling, dan is alleen hij verantwoordelijk voor onder andere de beveiliging van het dossier en dus niet de instelling.
- Is de zorgverlener in loondienst dan is naast de zorgverlener de instelling verantwoordelijk voor de dossiers als het gaat om de beveiliging ervan. Voor de inhoud is dat te allen tijde alleen de zorgverlener.

Zowel de zorgverlener als de zorginstelling is verplicht een dossier te voeren (artikel 7:454 BW). De zorginstelling kan dan worden beschouwd als houder.

Let wel, als patiënt is men geen eigenaar van het dossier, maar heeft wel zeggenschap over het dossier11. De zeggenschap uit zich voornamelijk in de informatieverplichtingen van de zorgaanbieder en de rechten van de patiënt.

3.1.2 Dossier
Zoals bij de behandeling van de WGBo in hoofdstuk 1 bleek, is in de traditionele omgang met patiëntgegevens de zorgverlener verantwoordelijk voor de inhoud. De instelling is houder van het dossier. Binnen de zorg wordt lokaal al op geringe schaal gebruik gemaakt van elektronische patiëntendossiers (epd’s). Uit onderzoek71 is gebleken dat het gebruik van digitale gegevens op deze schaal al tot grote problemen kan leiden. Met de komst van het EPD zullen deze problemen vergroot terug keren. Daarnaast zullen
begrippen als omvang, verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid in een ander licht moeten worden bezien. Ik zal dit hieronder toelichten.

http://tinyurl.com/za3gptg

Overzicht

Hieronder zal blijken dat van juridische eigendomsrechten op patiëntgegevens geen sprake kan zijn. Wel kunnen er verschillende andere rechten en verplichtingen van toepassing zijn. In grote lijnen kan het volgende onderscheid worden gemaakt:

1. zeggenschapsrechten,
2. contractuele rechten en verplichtingen, en
3. intellectuele eigendomsrechten.

Deze rechten en verplichtingen kunnen liggen bij verschillende partijen.
Zeggenschapsrechten liggen voornamelijk bij de patiënt en tot op zekere hoogte bij de zorgverlener.
Contractuele rechten kunnen, afhankelijk van de situatie, bij alle partijen liggen.
Intellectuele eigendomsrechten liggen voornamelijk bij zorginstellingen, hulpverleners en onderzoekers.

Zeggenschapsrechten
Zowel patiënten als zorgverleners hebben een bepaalde zeggenschap over patiëntgegevens. De rechten van de patiënt beschermen zijn recht op autonomie en het recht op privacy. De zorgverlener heeft zeggenschap in het kader van zijn beroepsverantwoordelijkheid. Deze zeggenschap staat volledig in het teken van de verlening van goede zorg.

Zeggenschap van de zorgverlener
De wet kent aan de zorgverlener het recht toe om gegevens in het medisch dossier op te nemen en te wijzigen. Dit volgt enerzijds uit de verplichting om een dossier in te richten en bij te houden (de ‘dossierplicht’) en anderzijds uit de algemene verplichting om goede zorg te verlenen.vi De zeggenschap van de zorgverlener hangt dus direct samen met zijn beroepsverantwoordelijkheid.

Zeggenschap van de zorginstelling
Een zorginstelling heeft ook zeggenschap over het medisch dossier. Net als een arts kan een zorginstelling de juridische eigenaar zijn van de gegevensdrager (het informatiesysteem) waarop het dossier wordt vastgelegd. De instelling is dan tevens verantwoordelijk voor de beveiliging daarvan en dient er aldus voor te zorgen dat geen onbevoegden toegang kunnen hebben tot medische dossiers.

Van eigendom op patiëntgegevens kan echter geen sprake zijn. Eigendomsrechten kunnen onder het Nederlandse recht alleen rusten op ´stoffelijke objecten´. Elektronische gegevensdragers, zoals hard disks, CD-Roms en USB-sticks zijn dus vatbaar voor eigendom. Hetzelfde geldt voor de fysieke papieren dossiermap en het papier dat daarin is opgeborgen. De informatie zelf is echter onstoffelijk. Hierop kunnen geen eigendomsrechten rusten.
Door hun onstoffelijke karakter kunnen gegevens tegelijkertijd bij meerdere partijen berusten. De minister van justitie heeft er bij de totstandkoming van de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) op gewezen dat de begrippen ‘eigenaar’ en ‘eigendom’ bij gegevens daarom niet goed bruikbaar zijn, ook niet naar analogie.

De minister van justitie verwoordde dit als volgt: ‘Wij verzetten ons evenzeer tegen de toepassing van noties, ontleend aan het eigendomsrecht, met betrekking tot gegevens. De geregistreerde, noch de houder kunnen worden aangemerkt als «eigenaar» van persoonsgegevens. Het multiple karakter van gegevens, in de zin dat dezelfde gegevens ter beschikking kunnen staan van meerdere personen, die er feitelijk zonder medewerking van de ander vrijelijk over kunnen beschikken zonder dat de ander deze daardoor komt te ontberen, staat aan een dergelijke juridische benadering in de weg. Het juridische begrip «eigenaar» of «eigendom» is niet bruikbaar, ook niet naar analogie, in deze samenhang.’

http://tinyurl.com/hsjmtek